Abstrakt

W działalności reklamowej utwór rzadko jest duetem jednego twórcy. Ze względu na różnorodność środków artystycznych stosowanych w reklamie jest ona tworzona przez większą grupę osób, które w świetle przepisów prawa autorskiego mogą być traktowane jako współautorzy. Dzieła wspólne zdefiniowane są jako dzieła, które powstają na skutek zespolenia twórczych wkładów poszczególnych współautorów. Dzielą się one na dzieła współautorskie (nierozłączne i łączne) oraz złożone (połączone i zależne)¹. W niniejszym artykule autorka podejmuje powyższy temat z pominięciem problematyki utworów zależnych.

I. Dzieła współautorskie

1. W kontynentalnej doktrynie prawa autorskiego rysują się dwa zasadnicze ujęcia dzieła współautorskiego: romańskie i germańskie². Obydwa ujęcia wywodzą współtwórczość z aktu twórczego. Zgodne są też co do tego, iż udzielenie pomocy finansowej, technicznej lub złożenie zamówienia nie jest wyst a rczającą przesłanką do tego, aby uznać dzieło za współautorskie.

2. W ujęciu romańskim zakres pojęcia współautorstwa interpretowany jest bardzo szeroko i objęte mogą nim być różnorodne stany faktyczne. Dzieło współautorskie przeciwstawiane jest utworowi połączonemu, przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, czy wkłady poszczególnych twórców nadają się do odrębnej eksploatacji. Nacisk położony jest przede wszystkim na wspólny zamysł autorów, na współdziałanie, chociażby tylko intelektualne współtwórców prowadzące do stworzenia utworu³.