Abstrakt
W związku z przeobrażeniami gospodarczymi jakie nastąpiły w naszym kraju po 1989 r. przepisy o upadłości nabrały innego wymiaru i wagi. Konieczność ich szerokiego zastosowania w praktyce spowodowała wprowadzenie licznych poprawek do rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z 1934 r. W niniejszym opracowaniu wybitny znawca tego tematu szczegółowo omawia ostatnią i zarazem najszerszą nowelizację, mającą na celu naprawienie niedoskonałości obowiązującego dotychczas prawa.
I. Uwagi wstępne
Ustawa z 31.7.1997 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta RP z 24.10.1934 r. - Prawo upadłościowe i niektórych innych ustaw jest kolejną i - jak się wydaje - najszerszą z dotychczasowych nowelizacji Prawa upadłościowego (dalej PrUp). Wejdzie ona w życie po upływie 3 miesięcy do daty jej ogłoszenia. Została przeprowadzona w wyniku dość powszechnej krytyki funkcjonowania tego Prawa i wynikających z tego ujemnych skutków w ochronie prawa i interesów wierzycieli, zwłaszcza wierzycieli cywilnoprawnych. Postulaty zmian były zgłaszane, na tle praktyki sądowej i gospodarczej, zwłaszcza przez sędziów orzekających w sprawach upadłościowych. Grupa sędziów uczestniczyła też w pracach legislacyjnych prowadzonych w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Nowe unormowania zmierzają przede wszystkim do urealnienia funkcji postępowania upadłościowego, usprawnienia oraz zwiększenia jego efektywności. W tym celu stworzono obecnie m.in. podstawy do wymuszenia na bankrutujących przedsiębiorcach terminowego zgłaszania wniosku o ogłoszenie upadłości i utrudnienia ewentualnego “wyprowadzania” mienia z przedsiębiorstwa tuż przed ogłoszeniem upadłości, przyspieszenie postępowania upadłościowego w obu jego fazach, usunięcie niejasności co do ratio legis niektórych przepisów znowelizowanych w 1991 r. oraz bardziej sprawiedliwego podziału funduszów masy.
Dokonanym zmianom poświęcone są poniższe rozważania.