Abstrakt

Obowiązkowa komunikacja elektroniczna wprowadzona została postanowieniami nowej dyrektywy klasycznej oraz nowej dyrektywy sektorowej. Sięgając do preambuły pierwszej ze wskazanych tu dyrektyw, można zapoznać się z motywami, którymi kierował się prawodawca unijny przy projektowaniu nowych regulacji z zakresu zamówień publicznych. Co znamienne, już w motywie 1. dyrektywy 2014/24/UE podkreślono wagę podstawowych zasad ustanowionych w TFUE, w szczególności zasad swobodnego przepływu towarów, swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług, a także wywodzących się z nich zasad równego traktowania, wzajemnego uznawania, proporcjonalności oraz przejrzystości. Zasady te znajdują jednocześnie swe odzwierciedlenie w celach, które są stawiane przed systemem zamówień publicznych. Jest to oczywiste, zważywszy na fakt, że to właśnie wyżej wskazane dyrektywy wraz z kilkoma innymi aktami prawnymi tworzą europejski system zamówień publicznych. Prawodawca unijny położył akcent również na kluczową rolę zamówień publicznych w realizacji strategii „Europa 2020”, która oparta została na inteligentnym rozwoju sprzyjającym włączeniu społecznemu, a także jak najlepszej efektywności wydatkowanych środków. Ponadto w dalszej części preambuły dyrektywy 2014/24/UE umiejscowiono odniesienie do kolejnego z celów systemu zamówień publicznych, jakim jest szeroki dostęp do rynku, a w szczególności zwiększenie w nim udziału przedsiębiorców z sektora MŚP. Możemy tu zatem zauważyć, że jedną z przyczyn zmodernizowania unijnych przepisów koordynujących udzielanie zamówień publicznych było dążenie do poprawy realizacji wyżej wskazanych celów systemowych.