Abstrakt

Zamówienia publiczne stanowią jeden z niewielu obszarów prawa unijnego, w których uregulowania dotyczące środków ochrony prawnej zostały uregulowane na poziomie unijnym. Zasadniczo państwom członkowskim przysługuje pełna swoboda co do kształtowania szczegółowych unormowań odnoszących się do procedur umożliwiających dochodzenie roszczeń. Akty prawa unijnego, które wyznaczyły prawodawcom krajowym określone wymogi dotyczące postępowań odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych, to dyrektywa Rady 89/665/EWG z 21.12.1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane oraz dyrektywa Rady 92/13/EWG z 25.2.1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji. Należy wskazać, że ich treść w istotny sposób została znowelizowana dyrektywą 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11.12.2007 r., zmieniającą dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych, której zadaniem było uniemożliwienie lub co najmniej utrudnienie zawierania kontraktów publicznych po przeprowadzeniu niezgodnych z prawem postępowań, w szczególności wyeliminowanie przypadków, w których zamówienie udzielane jest bez publikacji ogłoszenia i przeprowadzenia konkurencyjnego postępowania przetargowego.