Abstrakt

 Dokonując analizy przedmiotowego zagadnienia, należy rozważyć kwestię dyrektywy klasycznej z 2014 r., która dokonała kodyfikacji koncepcji tzw. zamówień in-house wykształconej uprzednio przez orzecznictwo TSUE. Przepisy dyrektywy w tym zakresie zostały wdrożone do polskiego porządku prawnego w sposób wynikający z art. 67 ust. 1 pkt 12–15 ustawy – Prawo zamówień publicznych2, tj. poprzez umożliwienie udzielania 41tego rodzaju zamówień w uproszczonym trybie, tzw. zamówienia z wolnej ręki. Jednakże przy tym konkretnym przedmiocie zamówienia decydującą rolę wydaje się odgrywać ustawa z 13.9.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach3, która to określa, iż wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany udzielić zamówienia publicznego na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, albo zamówienia publicznego na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów. Natomiast w przypadku gdy rada gminy w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego postanowi o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany zorganizować przetarg w trybie ustawy ZamPublU na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli tych nieruchomości albo na odbieranie i zagospodarowanie takich odpadów4. Tym samym, jak się wydaje, dla ustalenia właściwego trybu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego ważna będzie kwestia, czy odpady będą odbierane z nieruchomości zamieszkałych czy też niezamieszkałych5. Widoczne...