Abstrakt

Pojęcie interesu w uzyskaniu danego zamówienia, o którym mowa w art. 1 ust. 3 dyrektyw odwoławczych, chociaż jest coraz częściej przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), by wspomnieć niedawny wyrok TSUE z 11.5.2017 r. w sprawie C-131/16 Archus i Gama, wciąż budzi wątpliwości. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie zapewniają dostępność procedur odwoławczych, w ramach szczegółowych przepisów, które państwa członkowskie mogą ustanowić, przynajmniej dla każdego podmiotu, który ma lub miał interes w uzyskaniu danego zamówienia i który poniósł szkodę lub może ponieść szkodę w wyniku domniemanego naruszenia. Przedmiotem artykułu jest próba usystematyzowania stanowiska TSUE na temat wykładni art. 1 ust. 3 oraz wskazanie najistotniejszych problemów wynikających z orzecznictwa. Mając na uwadze, że art. 1 ust. 3 dyrektyw odwoławczych został wdrożony do prawa polskiego przez art. 179 ust. 1 ZamPublU, niniejsze rozważania można, co najmniej pośrednio, odnieść do interesu w uzyskaniu danego zamówienia w postępowaniu przed Krajową Izbą Odwoławczą (KIO).