Abstrakt

 I. Wyrok w sprawie C-324/14, Apelski1 został wydany dokładnie 21 miesięcy od wpływu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: Trybunał lub TSUE). Odpowiadając na pytanie prejudycjalne Krajowej Izby Odwoławczej (dalej jako: KIO lub Izba), Trybunał sprecyzował w orzeczeniu zasady polegania na zasobach innych podmiotów2 w świetle dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 31.3.2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi3. Wyrok będzie miał również znaczenie na gruncie wykładni przepisów dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego 2014/24/UE z 26.2.2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE4, a w konsekwencji znowelizowanej ustawy z 29.1.2004 r. Prawo zamówień publicznych5. II. W wyroku z 13.12.2012 r. w sprawie C-465/11Forposta Trybunał jednoznacznie stwierdził, że KIO jest sądem w rozumieniu art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej jako: TFUE), w związku z czym jest uprawniona do kierowania do Trybunału pytań prejudycjalnych6. Odesłanie KIO w sprawie Apelski było drugim z kolei, a czwartym w ogóle pytaniem prejudycjalnym Izby7.81 III. Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego został złożony w ramach sporu pomiędzy wykonawcą, firmą PARTNER Apelski Dariusz, a zamawiającym, Zarządem Oczyszczania Miasta m.st. Warszawy, dotyczącego wykluczenia tego wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na kompleksowe mechaniczne oczyszczanie jezdni ulic Warszawy w latach 2014‒2017. W swojej ofercie wykonawca powoływał się zarówno na doświadczenie własne, jak i doświadczenie innego podmiotu. Wykonawca dołączył do oferty...