Prawo Zamówień Publicznych

nr 4/2015

Konstrukcja umowy konsorcjum w zamówieniach publicznych

Jan Lic
jest doktorem, adiunktem w Katedrze Prawa Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
Abstrakt

Umowa konsorcjum jest umową nienazwaną, gdyż nie jest regulowana żadnymi przepisami Kodeksu cywilnego ani innych ustaw. Ograniczona regulacja konsorcjum dotyczy stosunków kredytowych i realizacji zamówień publicznych. Tylko jednak Prawo bankowe posługuje się explicite nazwą „konsorcjum”, podczas gdy w art. 23 ust. 1 Prawa zamówień publicznych mowa jest o „wspólnym ubieganiu się o udzielenie zamówienia”. Pod względem ekonomicznym konsorcjum jest zaliczane do współdziałania gospodarczego (joint venture). Przyjmuje się, że konsorcjum powstaje w drodze umowy pomiędzy przedsiębiorcami, w której zobowiązują się oni do wspólnego działania celem urzeczywistnienia konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, na zasadzie wspólnego odnoszenia korzyści i wspólnego ponoszenia ryzyka. W rozumieniu prawa podatkowego konsorcjum jest wspólnym przedsięwzięciem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.