Prawo Zamówień Publicznych

nr 3/2015

Usprawnienia w procedurach negocjacyjnych według nowych dyrektyw europejskich

Magdalena Grabarczyk
Wiceprezes Krajowej Izby Odwoławczej
Abstrakt

Pojęcie „procedury negocjacyjne” w obszarze zamówień publicznych używane jest na określenie trybów udzielania zamówienia, w których w toku pisemnego postępowania o charakterze ofertowo-eliminacyjnym dochodzi do bezpośredniego kontaktu zamawiającego z wykonawcami. Etap bezpośredniego kontaktu stron postępowania o udzielenie zamówienia nazywany jest na gruncie Prawa zamówień publicznych negocjacjami, a więc zgodnie z nomenklaturą używaną w art. 72 Kodeksu cywilnego, mimo że w zamówieniach publicznych, inaczej niż w obrocie powszechnym, negocjacje nie są sposobem zawarcia umowy. Na gruncie ZamPublU negocjacje mają znaczenie zasadniczo proceduralne. Ich podstawowym celem jest bowiem pozyskanie przez zamawiającego od wszystkich wykonawców uczestniczących w postępowaniu niezbędnej wiedzy, umożliwiającej dokonanie opisu przedmiotu zamówienia lub ustalenie warunków realizacji przyszłej umowy. Rezultatem negocjacji jest więc opisanie przedmiotu zamówienia lub warunków umowy, co umożliwia wejście postępowania o udzielenie zamówienia w fazę ofertową. Stąd, mimo że określenie „procedury negocjacyjne” przyjęło się w praktyce i piśmiennictwie, pojęciem bardziej oddającym charakter trybów w których zamawiający negocjuje z wykonawcami, byłoby „postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego z elementami negocjacji”. W szerszym ujęciu pod pojęciem procedur negocjacyjnych rozumie się: negocjacje z ogłoszeniem, negocjacje bez ogłoszenia, dialog konkurencyjny oraz zamówienie publiczne z wolnej ręki. W poważnym stopniu zmianami wynikającymi z nowych dyrektyw europejskich zostały dotknięte w szczególności negocjacje z ogłoszeniem i dialog konkurencyjny.