Abstrakt

Terminologia prawnicza dotycząca tytułowego zagadnienia nie jest jednolita. Zazwyczaj mówi się tu o rozwiązaniu umowy i zwrot ten jest preferowany przez ustawodawcę oraz doktrynę. Tymczasem nie powinno być wątpliwości co do wyraźnego rozgraniczenia między umową a wynikającym z niej stosunkiem prawnym. W uproszczeniu można bowiem powiedzieć, że umowa jest realnie zaistniałym zdarzeniem (czynnością), zaś stosunek umowny jest relacją prawną zachodzącą między stronami wskutek zawarcia umowy. Rozwiązaniu ulega zatem nie umowa, lecz kreowany przez nią stosunek prawny, a więc stosunek umowny. Zwrot „rozwiązanie umowy” i zwroty od niego pochodne (jak np. „odstąpienie od umowy” czy jej „wypowiedzenie”) muszą być zatem odczytywane jako skróty myślowe i tak też będą traktowane w toku dalszych rozważań. Rozważania ograniczą się jednak tylko do podstaw dopuszczalnego rozwiązywania stosunków umownych i nie obejmują swoim zakresem szczegółowej analizy instytucji i konstrukcji prawnych przewidzianych w tych podstawach.