Prawo Zamówień Publicznych

nr 3/2015

Kara umowna w umowie o zamówienie publiczne

Rafał Adamus
jest doktorem habilitowanym, profesorem Uniwersytetu Opolskiego, Kierownikiem Zakładu Prawa Gospodarczego, Handlowego i Upadłościowego Wydziału Prawa i Administracji, radcą prawnym i arbitrem w sądownictwie polubownym.
Abstrakt

Do umów w sprawach zamówień publicznych stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 139 ust. 1 ZamPublU), w tym art. 483–484 KC o karze umownej. Kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązania, a także zdyscyplinowaniu stron. O ile według konstrukcji zobowiązania wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia (art. 353 KC), a tym samym może żądać zapłaty kary umownej, o tyle w sferze finansów publicznych występuje obowiązek dochodzenia roszczeń, przede wszystkim z tytułu kar umownych. Poza tym w niektórych przypadkach ustawa wymusza zastrzeżenie stosownej kary umownej (por. np. art. 143d ZamPublU).