Abstrakt

W ostatnim okresie obserwujemy w literaturze prawniczej szczególnie żywe zainteresowanie problematyką pozacenowych kryteriów oceny ofert przetargowych. Wpływ na to mają zarówno niedawne zmiany legislacyjne, jak i powszechnie wyrażane przekonanie wśród obserwatorów rynku zamówień publicznych, że w wielu przypadkach niepowodzenia prowadzonych inwestycji były skutkiem oparcia się przez zamawiających wyłącznie na kryterium ceny. Oczywistym przykładem są tu różnego rodzaju inwestycje drogowe. Dotychczas obowiązujący stan prawny umożliwiał zastosowanie kryterium ceny jako wyłącznego, z czego chętnie korzystano. Jest sprawą znaną i wielokrotnie powtarzaną, jakie są przyczyny takiej praktyki -- od praktycznego argumentu dotyczącego prostoty wyboru zwycięskiej oferty po względy pozaprawne wynikające z obaw osób działających w imieniu zamawiających przed posądzeniami o nieuczciwość. W tym miejscu argumentów tych nie ma potrzeby powtarzać. Jedno jest pewne -- zarówno ustawodawca, jak i przedstawiciele doktryny opowiedzieli się jednoznacznie za nadaniem właściwej roli kryteriom pozacenowym, przy poszanowaniu ceny jako kryterium nadal co do zasady najważniejszego. Po wejściu w życie nowelizacji z 29.8.2014 r. można spodziewać się stosowania innych kryteriów niż cena w znacznie większej liczbie postępowań. Należy bowiem zaznaczyć, że dodany w toku nowelizacji art. 91 ust. 2a ZamPublU mocno ogranicza dopuszczalność zastosowania kryterium ceny jako jedynego kryterium oceny ofert. Inna sprawa, czy nie zwycięży tendencja do tylko formalnego uwzględniania nowych rozwiązań i marginalizowania znaczenia kryteriów pozacenowych poprzez nadawanie im znikomej wagi punktowej, z przygniatającą przewagą punktacji związanej z ceną. Jest to jednak szersze zjawisko, którego analiza wykraczałaby poza zakres niniejszego opracowania.