Abstrakt

1. Umowa o zamówienie publiczne nie jest odrębnym typem umowy nazwanej. Wprawdzie zawieranie i wykonywanie umów o zamówienia publiczne jest poddane szczególnej regulacji mającej na celu zapewnienie równego traktowania wykonawców w warunkach uczciwej konkurencji i oszczędne wydatkowanie środków publicznych, lecz nie rzutuje ona na kwalifikację materialnoprawną tych umów z punktu widzenia prawa cywilnego. Umowa o roboty budowlane zawarta przez jednostkę sektora publicznego pozostaje więc umową, o której mowa w art. 647 i nast. KC.
2. Brak zatem podstaw do kwestionowania możliwości stosowania przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu do umowy zawartej w trybie zamówienia publicznego, która ze względu na niezachowanie właściwej formy okazała się nieważna i nie może być podstawą dochodzenia wynagrodzenia. Podstawę stanowi art. 410 § 1 KC w zw. z art. 405 KC, albowiem świadczenie zrealizowane w wykonaniu nieważnej umowy należy kwalifikować jako świadczenie nienależne, jeśli zamawiający skorzystał z jego efektów.
Treść wyroku opublikowana została w Nr 2(37)/2013 PZP