Prawo Zamówień Publicznych

nr 3/2013

Glosa do wyroku KIO z 15.1.2013 r., KIO 2907/12

Marcin Żurek
jest doktorantem Krakowskiej Akademii im. A. Frycza-Modrzewskiego
Abstrakt

 I.   W opisywanym stanie faktycznym zamawiający, powziąwszy wątpliwości co do ceny najkorzystniejszej oferty złożonej w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, w trybie art. 90 ust. 1 ustawy z 29.1.2004 r. – Prawo zamówień publicznych1, zwrócił się do wykonawcy, którego cena oferty była niższa od kolejnej o blisko 8,5 mln zł, do złożenia stosownych wyjaśnień i obalenia powstałego w ten sposób domniemania rażąco niskiej ceny ofertowej2. W odpowiedzi na wystosowane wezwanie wykonawca wskazał, m.in. że: posiada odpowiedni sprzęt załadunkowy i rozładunkowy, rozbudowany tabor samochodów samowyładowczych, przez co koszty dystrybucji i dowiezienia materiału (soli) zredukują się do minimum, nie przekazując jednocześnie informacji, ile sztuk samochodów posiada, kwot stanowiących koszt dystrybucji czy sposobu dystrybucji. W dalszej części swych wyjaśnień wykonawca ogólnie stwierdzał, że posiada wykwalifikowaną kadrę, rozbudowany park maszynowy, w skład którego wchodzi wiele pojazdów i maszyn do zimowego oraz letniego utrzymania dróg wskazując m.in. jako swe atuty sprzęt wymagany przez zamawiającego w specyfikacji istotnych warunków zamówienia3 jako warunek podmiotowy postępowania, w którym uczestniczył. Tym samym wbrew dyspozycji przepisu art. 90 ust. 2 PZP nie zostały przez niego przedstawione oszczędności metod wykonania zamówienia, wybrane rozwiązania techniczne, wyjątkowo sprzyjające warunki wykonywania zamówienia dostępne dla wykonawcy, oryginalność projektu wykonawcy, które mogły wpłynąć na tak znaczące obniżenie ceny w stosunku do ofert pozostałych 72wykonawców, cen rynkowych, wartości...