Abstrakt

Dnia 9.1.2009 r. uchwalona została ustawa o koncesji na roboty budowlane lub usługi. Impulsem do jej powstania były wymagania stawiane przez dyrektywę 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 31.3.2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi. Początkowo krajowe unormowanie prawne koncesji zawarto w art. 128--131 ustawy -- Prawo zamówień publicznych. Niestety w ramach nowelizacji tego prawa w 2010 r. ustawodawca polski zdecydował się ostatecznie na odmienne rozwiązanie, a mianowicie, aby implementacja powyższej dyrektywy w zakresie koncesji budowlanej, a także usługowej, nastąpiła w drodze odrębnego aktu normatywnego. Takie podejście spowodowane zostało zapewne nowatorskim charakterem dyspozycji normatywnych. Nie rozstrzygając w tym momencie zasadności takiej koncepcji, należy podkreślić rangę i znaczenie zaproponowanej regulacji, która stworzyła potencjalne możliwości, kluczowy wręcz filar do dalszego, dynamicznego rozwoju zamówień publicznych. Z założenia bowiem uregulowane kompleksowo formy partnerstwa publiczno-prywatnego wraz z nową ustawą koncesyjną stanowią swoisty kamień milowy w aktywizacji polskiego sektora prywatnego.