Abstrakt

Z uzasadnienia:  Postanowieniem z 8.4.2010 r. Sąd Okręgowy w T. przedstawił Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, czy umowa zlecenia obejmująca stałe prowadzenie obsługi prawnej, w tym reprezentowanie zleceniodawcy przed sądami powszechnymi w zakresie spraw, które nie zostały skonkretyzowane w umowie zlecenia, jest stałym stosunkiem zlecenia w rozumieniu art. 87 § 1 KPC i może stanowić podstawę udzielenia pełnomocnictwa procesowego w sprawie, która dotyczy wykonania umowy cywilnoprawnej?  W ocenie Sądu Okręgowego przedłożona w sprawie umowa zlecenia, z której pełnomocnik procesowy pozwanego wywodzi swoje uprawnienie do występowania w tym charakterze, ma charakter stały. Wątpliwości budzi natomiast zakres zlecenia. Jeżeli przedmiotem zlecenia objęte są ogólnie sprawy dotyczące projektowania umów i innych dokumentów oraz reprezentowanie zleceniodawcy przed sądem w sprawach przekazanych przez zleceniodawcę, to powstaje wątpliwość, czy tak ogólnikowe określenie przedmiotu zlecenia jest wystarczające do przyjęcia, że zleceniobiorca może być pełnomocnikiem procesowym według art. 87 § 1 KPC.Sąd Najwyższy zważył, co następuje:1. Z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego dotyczącego art. 87 § 1 KPC wynika aktualna nadal teza o ograniczeniu możliwości występowania w sprawach sądowych nieprofesjonalnych pełnomocników. W uzasadnieniu uchwały z 21.2.1992 r., III CZP 4/92 (Wokanda 1992, Nr 6, poz. 4) Sąd Najwyższy podzielił wymienionych w art. 87 § 1 KPC pełnomocników na grupy. Do pierwszej grupy zaliczył pełnomocników profesjonalnych, tj. adwokatów i radców prawnych. Do drugiej – osoby, które ze względu na ich stosunek103do stron procesowych zarówno w postępowaniu, jak i poza nim oraz ze względu na rodzaj sprawy znają jej przedmiot. Podobnie w uzasadnieniu uchwały z 27.6.2008 r., III CZP 51/08 (OSNC 2009, Nr 7–8, poz. 104) Sąd Najwyższy zauważył, że wyliczenie osób, które mogą otrzymać pełnomocnictwo procesowe stosownie do art. 87 § 1 KPC, pozwala stwierdzić, że na pierwszym miejscu ustawodawca przyjmuje jako kryterium tej zdolności znajomość prawa (adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy). Następną grupę stanowią osoby wykazujące się związkami funkcjonalnymi z przedmiotem sprawy, a kolejną osoby...