Abstrakt

I.  W Polsce, inaczej niż w niemieckiej Bawarii, świadczenia z zakresu ratownictwa medycznego, stanowiące rodzaj świadczeń zdrowotnych, zamawia w zasadzie Narodowy Fundusz Zdrowia, a nie powiat lub inna jednostka samorządu terytorialnego. Według art. 49 ust. 3 ustawy z 8.9.2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym1 niezbędne środki finansowe wojewoda przekazuje na rzecz właściwego oddziału Funduszu w trybie dotacji celowej z budżetu państwa. Stosowne umowy z zespołami ratownictwa medycznego lub ze szpitalami dysponującymi oddziałami ratunkowymi Fundusz zawiera na podstawie przepisów art. 132–161a ustawy z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych2. Przy ich zawieraniu nie stosuje się jednak procedur przewidzianych prawem zamówień publicznych (por. art. 138), lecz konkursy ofert lub negocjacje z zachowaniem konkurencji w ujęciu art. 139 powyższej ustawy. Jedynie wyjątkowo działalność lotniczych zespołów ratownictwa medycznego jest finansowana bezpośrednio z budżetu państwa, a stosowne umowy zawiera Minister Zdrowia w trybie negocjacji prowadzonych ze swobodnie wybranymi usługodawcami, zatem także z wyłączeniem wymagań przewidzianych w prawie zamówień publicznych (art. 48 ustawy z 2006 r.). W świetle dyspozycji dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 31.3.2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi3 brak podstaw do takich wyłączeń. Dotyczy to również świadczeń zdrowotnych zamawianych przez publiczne zakłady opieki...