Prawo Zamówień Publicznych

nr 1/2008

Status prawny Krajowej Izby Odwoławczej wg Prawa zamówień publicznych

Piotr Pogonowski
Abstrakt

Uwagi wprowadzające Już w tym miejscu należy zwrócić uwagę, że w doktrynie został zasygnalizowany problem ewentualnej zgodności z Konstytucją przepisów Prawa zamówień publicznych statuujących KIO ze względu na ściślejsze niż w poprzednim stanie prawnym podleganie KIO Prezesowi UZP (organowi administracji) - rozstrzyganie nie przez niezawisły sąd (w dwóch instancjach) spraw cywilnych4. Dlatego też celowe wydaje się dokonanie charakterystyki prawnej KIO, w szczególności w kontekście jej funkcji orzeczniczych - rozstrzygania spraw, statusu jej członków i charakteru orzeczeń przez nią wydawanych. Standard konstytucyjny ochrony prawnej w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego  Na wstępie należy zrekonstruować wymogi konstytucyjne odnoszące się do organu rozstrzygającego odwołania w PZP. W wyroku z 13.6.2006 r., SK 54/045, Trybunał Konstytucyjny zajmował się badaniem zgodności z Konstytucją art. 92c ustawy z 10.6.1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664 ze zm.) i orzekł, że jest on zgodny z art. 78 i 176 Konstytucji. Przepis ten stanowił, że: ,,w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej". Jego powtórzenie zawiera art. 194 ust. 2 PZP.  Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że zgodnie z art. 78 Konstytucji: "Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa". Artykuł 78 wyraża najbardziej ogólną zasadę zaskarżalności wszelkich rozstrzygnięć w każdym postępowaniu prawnym, zarówno kończącym się orzeczeniem, jak i decyzją. Oznacza to, że dotyczy to zarówno postępowania o charakterze jurysdykcyjnym (sensu largo), w którym o prawach będących w sporze stron rozstrzyga (orzeka) na gruncie prawa podmiot o charakterze bezstronnego arbitra, nie tylko (sensu stricto) sąd sprawujący wymiar sprawiedliwości w rozumieniu art. 175 ust. 1 Konstytucji; jak i postępowania o charakterze administracyjnym, w którym rozstrzygnięcie o prawach strony następuje w postępowaniu odzwierciedlającym relacje administracyjnoprawne między podmiotem wydającym decyzje ("decydującym") a stroną. W przypadku zaskarżania wydawanych orzeczeń lub decyzji chodzi o prawo konstytucyjne do ich zaskarżania przysługujące...