Nieruchomości

nr 6/2022

Procedura przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy (AML) w praktyce podmiotów zarządzających inwestycjami na polskim rynku nieruchomości

DOI: 10.32027/NIER.22.6.9
Monika Sieklicka
Autorka jest doktorantką Instytutu Nauk Administracyjnych w Zakładzie Prawa Administracyjnego Wydziału Prawa Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, Wykładowca w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. Autorka kilku publikacji z dziedziny prawa podatkowego, administracyjnego czy prawa nieruchomości. Compliance Officer – certyfikowany, ekspert w dziedzinie AML posiadający na wieloletnią praktyką i doświadczeniem w instytucjach finansowych w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmowi.
Abstrakt

Ustawa z 1.3.2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 593 ze zm.; dalej FinTerorU) nakłada na instytucje obowiązane szereg obowiązków. Jednym z nich jest wymóg dokonywania identyfikacji i oceny ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu odnoszącego się do profilu działalności danej instytucji obowiązanej, z uwzględnieniem czynników ryzyka dotyczących klienta, państw lub obszarów geograficznych działania, rodzaju oferowanych produktów, usług, transakcji lub kanałów ich dostaw. FinTerorU implementowana została do polskiego porządku prawnego na postawie V Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z 20.5.2015 r. 2015/8491. Ustawa nakłada na instytucje obowiązane, jakimi są również podmioty zarządzające inwestycjami na rynku nieruchomości, deweloperzy, inwestorzy czy osoby prywatne inwestujące w środki trwałe, jakimi są mieszkania czy apartamenty, dodatkowe obowiązki kontrolne i sprawozdawcze, oparte na indywidualnej identyfikacji klienta i pogłębionym badaniu oceny ryzyka klienta. W konsekwencji wymogami FinTerorU objęci zostali przedsiębiorcy, których działalność polega na świadczeniu usług w zakresie sporządzania umów cywilnoprawnych, prowadzeniu dokumentacji, analizy prawnej dokumentów, konsultacji prawnych dotyczących działalności klienta, sporządzanie różnego rodzaju pism m.in. do instytucji publicznych, organów administracji publicznej czy sądów, udzielania porad, opinii lub wyjaśnień z zakresu przepisów prawa administracyjnego, podatkowego czy finansowego, w tym także informacji o zmianach w przepisach prawa, niebędący innymi instytucjami obowiązanymi. W związku z tym każdy podmiot zarządzający inwestycjami na polskim rynku nieruchomości jest zobowiązane do wdrożenia procedur zdefiniowanych w tej ustawie.