Abstrakt

Praktyka obrotu nieruchomościami wskazuje, iż często w przypadku sprzedaży działek gruntu powstałych w wyniku podziału nieruchomości dochodzi do sporu pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi na tle oceny, czy dokonując ww. transakcji sprzedający działają w charakterze podatnika podatku VAT. Dla rozstrzygnięcia powyższego zagadnienia decydujące są kryteria sformułowane w definicji działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 VATU, doprecyzowane w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15.9.2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).
W kontekście ww. wyroku TSUE dla praktyki stosowania przepisów VATU, istotnym staje się ustalenie czy w świetle występujących w danej sprawie okoliczności faktycznych sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a co za tym idzie – nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też sprzedający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Istotnym z punktu widzenia niniejszego opracowania jest wskazanie, iż w opinii TSUE takie aktywne działania mogą polegać na działaniach marketingowych (pkt 40 wyroku). Wskażmy, iż TSUE posłużył się wyżej wymienionym pojęciem w konkretnym celu, jakim było wskazanie kiedy sprzedaż nieruchomości wykroczy poza granice zarządu majątkiem prywatnym i staje się czynnością wykonywaną przez podmiot profesjonalnie uczestniczący w obrocie nieruchomościami.