Abstrakt

W tej części opracowania poświęconego wykorzystaniu wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15.9.2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) zostaną omówione orzeczenia NSA wskazujące jakie okoliczności związane z transakcją należy uwzględniać dla potrzeb uznania, iż działalność podmiotu sprzedającego działki gruntu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU, a w konsekwencji transakcje powyższe będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Przypomnijmy, iż po wydaniu ww. orzeczenia TSUE krajowe sądy administracyjne rozstrzygają kwestię, czy na tle danego stanu faktycznego, z uwzględnieniem krajowych realiów obrotu nieruchomościami, należy uznać, iż aktywność związana ze sprzedażą będzie czynnością zwykłego zarządu majątkiem czy też będzie stanowić element działalności gospodarczej sprzedającego. Dla dokonania ww. rozróżnienia NSA posługuje się wskazanym przez Trybunał kryterium aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L2006.347.1; dalej Dyrektywa VAT).