Abstrakt

Odnoszenie nieruchomości do ochrony dóbr osobistych wydaje się mało istotne. Wnikliwa analiza tego odniesienia prowadzi jednak do wniosku, że jest to wbrew pozorom praktyczne zagadnienie, które może być rozpatrywane w różnych aspektach i w relacji do różnych dóbr z tego osobistego zakresu.
Ochrona dóbr osobistych w tym nieruchomościowym kontekście może być po pierwsze omawiana w ujęciu podmiotowym, tzn. osoby, której dobra mogą być zagrożone lub naruszone. Chodzi z jednej strony o ochronę dóbr osobistych właściciela lub posiadacza nieruchomości, z drugiej zaś strony o ochronę dóbr innych osób, narażonych ze względu na niekorzystne okoliczności, związane z określoną nieruchomością, w tym zachowania jej właściciela lub posiadacza. Odnośnie natomiast do rodzaju dóbr osobistych, które mogą być w tym kontekście brane pod uwagę, to w pierwszej kolejności sygnalizacji wymagają zdrowie i nietykalność mieszkania, choć istotne okazują się również inne dobra, nie tylko wyszczególnione w art. 23 KC, np. takie jak twórczość czy prywatność. Poniżej przedstawiony zostanie cywilnoprawny aspekt przedmiotowego zagadnienia, które może być rozpatrywane także na innych płaszczyznach, w tym karnej i administracyjnej. Na przykład naruszanie dobra osobistego, jakim jest wolność, w praktyce odbywa się z wykorzystaniem określonej nieruchomości, służącej nielegalnemu przetrzymywaniu (uwięzieniu) osoby, np. porwanej, bezprawnie pozbawionej wolności, co – niezależnie od naruszenia dobra osobistego – stanowi także czyn karalny, czyli przestępstwo (por. art. 189 Kodeksu karnego).