Abstrakt
Hipoteka, obok użytkowania, służebności, zastawu oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, jest ograniczonym prawem rzeczowym. Zamknięty katalog (numerus clausus) tych praw określa
Definicję hipoteki zawiera
1) hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym; 2) może być ona ustanowiona jedynie na zabezpieczenie wierzytelności; 3) wierzytelność zabezpieczona hipoteką, musi być wierzytelnością oznaczoną i musi wynikać z określonego stosunku prawnego; 4) hipoteka może być ustanowiona na nieruchomości oraz na prawach wymienionych w zamkniętym katalogu wskazanym wart. 65 ust. 2 KWU; 5) przez ustanowienie hipoteki wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się ona własnością; 6) wierzycielowi hipotecznemu, tj. osobie, na rzecz której jest ustanowiona hipoteka, nie przysługuje prawo zaspokojenia swoich roszczeń z innego niż nieruchomość majątku dłużnika hipotecznego; 7) wierzyciel hipoteczny ma pierwszeństwo przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości, z wyjątkami przewidzianymi w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
Zasadą jest, że hipoteką może być zabezpieczona jedynie wierzytelność pieniężna, a zatem prawo wierzyciela do żądania od dłużnika przekazania wierzycielowi określonej sumy pieniędzy odpowiadającej określonej wartości majątkowej1. W przypadku hipoteki umownej, strony stosunku zobowiązaniowego mogą jednakże postanowić, że wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona według innego niż pieniądz miernika wartości. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 5.12.1997 r. (