Abstrakt
Na wielu nieruchomościach w Polsce zlokalizowane są siedliska. Siedlisko to pojęcie o dawnym rodowodzie, spotykane już w staropolskich aktach z okresu I Rzeczypospolitej szlacheckiej, dokumentujących różne dyspozycje majątkowe. Mimo dużego praktycznego znaczenie siedlisk nie są one wystarczająco regulowane, szczególne w przepisach ustawowych. Pojęcie siedliska nie występuje m.in. w unormowaniach tak istotnych dla obrotu nieruchomościami, jak Kodeks cywilny (KC) czy ustawa 6.7.1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 2204).
Dlatego też omówienie problematyki siedlisk (ich prawnego statusu), wymaga systemowej analizy szeregu regulacji, zarówno tych, w których nazewnictwo siedliskowe zostało użyte, jak również innych unormowań, istotnych dla tej problematyki, z uwzględnieniem orzecznictwa sądowego, zawierającego wskazania interpretacyjne w tym kontekście. Poza KC, definiującym podstawowe pojęcia z zakresu prawa nieruchomości, nie mniej istotne są inne obszary analizy, w tym przepisy ustawy z 7.7.1994 r. – Prawa budowlanego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 1333 ze zm.; dalej PrBud) oraz ustaw określających uwarunkowania prowadzenia produkcji rolniczej oraz gospodarstw rolnych.