Abstrakt

Artykuł porusza problematykę tzw. własności warstwowej (przestrzennej, trójwymiarowej, powietrznej) w kontekście postulatów jej ewentualnego wprowadzenia do polskiego systemu prawnego. Tego typu konstrukcje prawne funkcjonują w innych krajach, umożliwiając zagospodarowanie przestrzeni nad gruntem. Zgodnie z tą koncepcją, znajdująca się nad gruntem przestrzeń stanowi odrębną, odłączoną od gruntu nieruchomość, określaną jako tzw. działka przestrzenna (powietrzna), która może być samodzielnym przedmiotem obrotu prawnego. Autorka rozważa, w jaki sposób taka konstrukcja prawna mogłaby być wprowadzona do polskiego prawa cywilnego oraz jakie przepisy musiałyby być w tym celu zmienione.