Abstrakt

Legalna definicja terenu budowlanego wskazana w art. 2 pkt 33 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 106, ze zm.; dalej VATU) uznaje, iż terenem tym jest wyłącznie grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 293, ze zm.; dalej PlanZagospU). W niniejszym opracowaniu zostanie omówiona ta część ww. definicji, która odnosi się do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z uwagi na obszerność tematu opracowanie zostanie podzielone na dwie części. W pierwszej z nich zostanie omówiona ogólna definicja przeznaczenia terenu pod zabudowę z godnie z planem miejscowym, a także interpretacja tego pojęcia w orzecznictwie sądów administracyjnych i praktyce organów podatkowych. W jednym z kolejnych numerów nieruchomości omówione zostanie zastosowanie ww. definicji dla konkretnych, obowiązujących dla danego gruntu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.