Abstrakt

Kwalifikacja transakcji najmu, podnajmu, dzierżawy nieruchomości do odpowiedniej kategorii przychodów była problematyczna i wiązała się z koniecznością analizy wielu przepisów, a finalna interpretacja organów podatkowych była nieznana. Z pomocą przychodzi ostatnie stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego będące pewnym przełomem w sprawie kwalifikacji tego typu transakcji. Wcześniej organy podatkowe w większości przypadków, po spełnieniu minimalnych kryteriów, chciały zakwalifikować takie transakcje jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na takie podejście nie zgadzały się jednak sądy administracyjne, co prowadziło do sporów pomiędzy fiskusem i podatnikami. Uchwała NSA rozwiązuje część wątpliwości i wskazuje, że to podatnik decyduje, jaki jest zamiar dokonywanych czynności związanych z najmem nieruchomości.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6) ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., 1128 ze z.; dalej PDOFizU) źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa i poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Z kolei zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3) PDOFizU źródłem przychodów są także przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik, będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, może co do zasady posiadane nieruchomości opodatkować na dwa różne sposoby, tj. jako przychody z najmu albo przychody z działalności gospodarczej.