Abstrakt

Realizacja roszczenia przewidzianego w art. 209a ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 65 ze zm.; dalej GospNierU) budzi wiele kontrowersji w praktyce stosowania prawa. Pozostają one szczególnie widoczne na etapie ustalania kręgu uprawnionych do zainicjowania stosownego postępowania sądowego. Pozornie jednoznaczny art. 209a ust. 1 GospNierU nie przystaje bowiem do sytuacji, w której właścicielem jednego lub kilku niewyodrębnionych lokali w budynku pozostaje jednostka samorządu terytorialnego (ta sama, przeciwko której ustawodawca każe kierować roszczenie o przeniesienie własności lub oddanie w użytkowanie wieczyste przyległej nieruchomości gruntowej lub jej części). Wątpliwości te pozostają na tyle pogłębione, że stosunkowo niedawno doprowadziły do wyrażenia poglądu o niekonstytucyjności przepisu art. 209a ust. 1 GospNierU¹. Nie mniej istotna okazuje się także dla członków wspólnot mieszkaniowych relacja przepisów art. 209a ust. 1 GospNierU oraz art. 32a ustawy z 24.6.1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r., poz. 737 ze zm.; dalej WłLokU), w szczególności zaś w kontekście literalnego brzmienia tego ostatniego. Jeśli się weźmie pod uwagę cel art. 209a ust. 1 GospNierU oraz znaczenie praktyczne obu wspomnianych przepisów (regulowanie rozpowszechnionych niegdyś praktyk wydzielania na potrzeby nieruchomości wspólnych działek gruntu po obrysie budynku) – dyskusja nad funkcjonującymi regulacjami ustawowymi wydaje się bezwzględnie potrzebna.