Nieruchomości

nr 5/2020

Przekształcenie z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntów – budynki z większą liczbą lokali niemieszkalnych od lokali mieszkalnych

DOI: 10.32027/NIER.20.5.4
Paweł Bucoń
Doktor nauk prawnych, adiunkt w Katedrze Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
Abstrakt

Dzień 1.1.2019 r. był momentem ważnej zmiany, jeżeli chodzi o uwłaszczenie obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. Choć spora część nie zdawała sobie z tego sprawy, wielu z nich w tym dniu stało się właścicielami gruntów zabudowanych budynkami mieszkaniowymi, w miejsce dotychczasowego właściciela – Skarbu Państwa. Przekształcenie ograniczonego prawa rzeczowego we własność było wydarzeniem w gruncie rewolucyjnym, pierwszym na taką skalę, z mocy prawa, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań ze strony podmiotów właścicielskich. Abstrahując od legislacyjnych niedociągnięć zawartych w ustawie z 20.7.2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 139 ze zm.; dalej PrzeksztUw­WłU) oraz wątpliwości dokumentacyjnych powstałych w pierwszym okresie jej obowiązywania, jak też problemów, które dotknęły obrót notarialny i wieczystoksięgowy, z punktu widzenia społecznego przyjęcie ustawy było niezmiernie istotne i cenne1. W przeważającym zakresie zakończyło byt prawny koncepcji rozwiniętej i ukształtowanej w epoce socjalizmu, aczkolwiek mającej dużo starszą historię2.  
Celem normatywnej zmiany było uwłaszczenie użytkowników wieczystych, którzy praktycznie jak właściciele (prawo to jest zbywalne) wykonywali swoje prawa względem przedmiotu, na którym zostali uwłaszczeni, a ponadto byli właścicielami nieruchomości posadowionych na gruntach, które oddane były im w użytkowanie wieczyste. Zgodnie z założeniami projektodawców ustawy uwłaszczeniowej miała ona dotyczyć gruntów w przeważającej mierze zabudowanych nieruchomościami mieszkaniowymi. Z oczywistych względów cywilistycznych odpadła koncepcja dywersyfikowania statusu udziałów w gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste – tak by te związane z własnością mieszkalną były przekształcone, a te związane z własnością przemysłową czy usługową lokali nie podlegały przekształceniu. Zasadnicza zmiana normatywna miała więc charakter systemowy i oznaczała zniesienie instytucji użytkowania wieczystego na gruntach wykorzystywanych na cele mieszkaniowe.