Abstrakt

Zwolnieniem od opodatkowania wynikającym z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy ustawa z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 95 ze zm., dalej PLokU), w zakresie dotyczącym budowli, objęte są nie tylko obiekty lotniskowe wymienione w Kategorii XXIII załącznika do ustawy z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane (dalej PrBudU), lecz wszystkie budowle, które objęte są definicją legalną z art. 3 pkt 3 tej ustawy oraz zostały wymienione jako takie w innych przepisach tej ustawy oraz w jej załączniku. Zwolnienie z art. 7 ust. 1 pkt 3 PLokU dotyczy wyłącznie tych gruntów położonych na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego, które zostały zajęte na posadowione na nich budynki i budowle, czyli innymi słowy, grunty znajdujące się pod budynkami i budowlami położonymi na tym obszarze. Nie mogą z tego zwolnienia zatem korzystać te grunty, które znajdują się na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego, lecz na których nie posadowiono żadnych budynków i budowli. Tak orzekł NSA w wyroku z dnia 27.9.2019 r. (II FSK 3096/17, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Spór w niniejszym wyroku sprowadzał się do zagadnienia, czy zwolnieniu podatkowemu nie podlega cała powierzchnia gruntu, leżąca w obrębie części lotniczej lotnisk użytku publicznego, jak twierdzi podatnik, ale tylko te części powierzchni gruntu, które znajdują się pod budynkami i budowlami w obrębie części lotniczej lotnisk użytku publicznego, jak wskazuje organ. Organ podatkowy nie podzielił argumentacji podatnika, wskazując, że zakres zwolnienia uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt 3 PLokU obejmuje wyłącznie budynki, budowle i zajęte pod nie grunty na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego. Zwolnieniu nie podlega zatem lotnisko bez względu na to jak jest rozumiane, lecz enumeratywnie określone rzeczy wymienione w tym przepisie – budynki, budowle oraz zajęte pod nie grunty, o ile położone są na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego. Ze zwolnienia nie mogą korzystać grunty, nawet położone w częściach lotniczych, jeżeli nie są zabudowane budynkami lub budowlami. Tak wykorzystywane grunty powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości. Sąd I instancji oddalając skargę stwierdził, że warunkiem zwolnienia ustawowego jest, aby budynki, budowle i zajęte pod nie grunty były położone na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego. Normatywna definicja „lotniska” oraz „części lotniczej lotniska” znajduje się w ustawie z 3.7.2002 r. – Prawo lotnicze (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 1393 ze zm.; dalej PrLotU). Zwolnienie z podatku od nieruchomości uregulowane w art. 7 ust. 1 pkt 3 PLokU nie ma charakteru generalnego, tj. nie obejmuje wszystkich gruntów, budynków i budowli. Choć do funkcjonowania lotniska są potrzebne różnego typu urządzenia i obiekty, to zwolnieniu nie podlega cała część lotnicza lotniska użytku publicznego, lecz enumeratywnie określone przedmioty wymienione w tym przepisie. Istotą sporu jest kwestia oceny, czy zwolnieniu podatkowemu określonemu art. 7 ust. 1 pkt 3 PLokU podlegają grunty obejmujące cały obszar części lotniczej lotniska użytku publicznego.