Abstrakt

Kwestią budowy przy granicy działki zajmował się NSA w uchwale w składzie 7 sędziów z 27.02.2017 r. (II OPS 3/16, opublikowany w ONSA/WSA nr 4/2017, poz. 58). Autorzy niniejszego opracowania uznali za wskazane szersze przybliżenie tej uchwały zwłaszcza ze względu na to, że zdarza się pomijanie stanowiska z niej wynikającego w orzecznictwie sądowo-administracyjnym.
W cytowanej uchwale skład 7 sędziów NSA zawarł następującą tezę: „W przypadku, gdy w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dopuszczono sytuowanie budynku w zabudowie jednorodzinnej, zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę granicy z sąsiednią działką budowlaną, bezpośrednio przy tej granicy, konieczne jest spełnienie warunków określonych w § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.4.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422)”.W uzasadnieniu uchwały wskazano, że przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Poznaniu z 11.6.2014 r. (II SA/Po 442/14) wyłoniło się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, które zostało przedstawione do rozstrzygnięcia składowi 7 sędziów NSA. W postanowieniu z 9.9.2016 r. (II OSK 3023/14) zagadnienie prawne zostało sformułowane w sposób następujący: „Czy w przypadku, gdy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy znalazły się zapisy pozwalające na realizację inwestycji bezpośrednio przy granicy lub 1,5 metra od niej, to określenia dopuszczalnego usytuowania budynku względem granic działki budowlanej dokonuje się wyłącznie w oparciu o regulację § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.4.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422), czy też w przypadku takiej lokalizacji w zabudowie jednorodzinnej niezbędne jest spełnienie przesłanek określonych w § 12 ust. 3 tego rozporządzenia.