Abstrakt

W literaturze poświęconej zagadnieniom planowania przestrzennego wielokrotnie, jako jeden z kluczowych kierunków zmiany licznych diagnozowanych problemów, wymienia się tzw. zintegrowane planowanie rozwoju. Liczni uznani autorzy (m.in. prof. Tadeusz Markowski i prof. Tadeusz Kudłacz) wskazują, że właśnie integracja polityk rozwoju stanowi podstawę (i zarazem konieczny warunek) szerszej poprawy w systemie gospodarki przestrzennej.
Oczywiście, całościowa zmiana systemowa to szerokie (wciąż na różnych szczeblach dyskutowane) zadanie. Jednak na obecnym etapie, pewne elementy, przybliżające chociaż trochę stan prawny do tego rodzaju postulatów zostały zawarte w nowelizacji ustawy o zasadach polityki rozwoju, czyli ustawie z 15.7.2020 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 1378). Niniejsza nowelizacja wprowadza nowe narzędzia do sfery odnoszącej się bezpośrednio do polityki rozwoju, a także doprecyzowuje formułę dotychczas występujących. Nie zawsze skutkuje to dobrym przełożeniem na sferę polityk przestrzennych (czego najlepszym przykładem jest usunięcie koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju).