Abstrakt
Pojęcie terenu niezabudowanego posiada zasadnicze znaczenie w podatku VAT w zakresie obrotu nieruchomościami z uwagi na brzmienie zwolnienia od podatku wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 106, ze zm.; dalej VATU). Zgodnie z przywołanym przepisem zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Powyższa regulacja oznacza, iż zwolnienie przysługuje tylko stosunku do takiej dostawy, której przedmiotem jest teren spełniający dwie cechy: jest niezabudowany oraz nie jest terenem budowlanym.
Z reguły autorzy opracowań dotyczących zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu skupiają się na ustaleniu czy zbywany grunt ma charakter terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 VATU, nieco po macoszemu traktując kwestię ustalenia pierwszej i podstawowej przesłanki umożliwiającej zastosowanie ww. zwolnienia, dotyczącej gruntu niezabudowanego. O ile ustawodawca wskazuje w art. 2 pkt 33 VATU definicję terenu budowlanego1 o tyle brak jest w przepisach VATU analogicznej definicji w przypadku terenu niezabudowanego. Fakt powyższy stanowi źródło trudności w stosowaniu zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU. Zwłaszcza że jak zostanie wskazane, w szczególnych stanach faktycznych, możliwym jest uznanie za niezabudowany również terenu, na którym faktycznie znajdują się budynki lub budowle.