Nieruchomości

nr 8/2019

Interes publiczny w planowaniu przestrzennym

DOI: 10.32027/NIER.19.8.6
Maciej J. Nowak
Autor jest kierownikiem Pracowni Ekonomiki Przestrzennej i Środowiskowej Katedra Prawa i Gospodarki Nieruchomościami Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie oraz radcą prawnym O.I.R.P. w Szczecinie.
Abstrakt

Z licznych analiz, w tym raportu o chaosie przestrzennym opracowanego w Komitecie Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN, wynika, jak wiele patologii występuje w systemie gospodarki przestrzennej. Powodów jest bardzo dużo – można je wymieniać zarówno z perspektywy społecznej, ekonomicznej, jak i typowo prawnej. W tym ostatnim przypadku może wystąpić zarówno analiza szczegółowych wadliwie skonstruowanych regulacji, jak też ogólnego kierunku przyjętego przez ustawodawcę. W analizowanym kontekście kluczową kwestią wydaje się błędne pojmowanie pojęcia interesu publicznego.
 Szczegółowej analizy tego pojęcia w kontekście problematyki związanej z planowaniem przestrzennym dokonał Tadeusz Markowski. Wskazał, że interes publiczny musi być rozumiany jako działanie władz publicznych na rzecz zapewnienia praw równego traktowania lub tworzenia równych szans członkom społeczeństwa. Interesy publiczne dotyczące przestrzeni, realizujące odpowiednio wskazane wyżej cele (czyli zapewniające równe prawo do przestrzeni) muszą znaleźć swoje odzwierciedlenie w wiążących ustaleniach zawartych w planach zagospodarowania przestrzennego. W ujęciu teoretycznym, interesem publicznym w planowaniu przestrzennym będzie zatem tworzenie warunków do równego startu życiowego i jednakowego traktowania obywateli.