Abstrakt

Prawidłowe ustalenie momentu nabycia nieruchomości ma nieocenione znaczenie w przypadku ustalania obowiązków podatkowych ciążących na osobie fizycznej, która dokonuje zbycia nieruchomości. W artykule autor powołując się na dostępne orzecznictwo, dokonuje próby analizy poszczególnych stosunków prawnych, pod kątem ustalenia w nich momentu nabycia nieruchomości przez osobę fizyczną.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej: PDOFizU) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Pojęcie nabycia nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak pojawiająca się w orzecznictwie sądów definicja nabycia, pozwala uznać za nie przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach: spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (wyrok NSA z 7.4.2016 r., II FSK 313/14, Legalis). Nabycie nieruchomości może mieć zarówno charakter odpłatny, jak i nieodpłatny. Wielość stosunków prawnych, mogących powodować nabycie nieruchomości, nierzadko prowadzi do problemów związanych z poprawnym ustaleniem momentu jej nabycia.