Abstrakt

Błędne interpretowanie i przedstawianie funkcji podzielników kosztów ogrzewania ograniczało i nadal ogranicza opracowanie regulacji prawnych, które wypełniałyby intencję Sejmu RP zawartą w Uchwale Sejmu z 1991 r. w sprawie wprowadzenia powszechnego obowiązku indywidualnego opomiarowania oraz rozliczania kosztów ogrzewania wg wskazań ciepłomierzy lub podzielników kosztów ogrzewania. Jednocześnie wstrzymuje implementację postanowień wynikających z art. 9–14 Dyrektywy 2012/27/UE, które zobowiązują wszystkie kraje UE do wdrożenia systemów indywidualnego opomiarowania i rozliczania kosztów energii cieplnej według zużycia. Dotychczasowy brak realizacji postanowień wynikających z ww. Uchwały Sejmu, tylko od 1997 r. (tj. od wejścia w życie ustawy z 10.4.1997 r. – Prawo energetyczne, tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz 755 ze zm.; dalej PrEnergU) skutkuje zaniechaniem opomiarowania ok. 3,5 mln lokali mieszkalnych, co przynosi straty dla ich użytkowników, które wynoszą ok. 52,675 mld zł (700 zł/lokal x 3,5 mln lokali x 21 lat). Dlatego w interesie końcowych odbiorców ciepła, a także wszystkich Polaków, jest rzetelne wyjaśnienie, do czego służą podzielniki, a także jakie główne czynniki wpływają na prawidłową rejestrację zużycia ciepła przez podzielnik.