Abstrakt
Choć ruchomości i nieruchomości stanowią dwie odrębne, podstawowe kategorie rodzajowe rzeczy, w praktyce wykazują ścisły związek faktyczny. Ruchomości mogą być przemieszczane z miejsca na miejsce. Tę mobilność ruchomości można rozpatrywać w odniesieniu do nieruchomości, w obrębie których poszczególne ruchomości się znajdują.W miejscowo-przestrzennym kontekście ruchomości można podzielić na dwie kategorie:
1) ruchomości, należące do właściciela nieruchomości, na terenie której są zlokalizowane oraz 2) ruchomości niczyje albo cudze, należące do innych podmiotów.Poniższe uwagi dotyczyć będą tego drugiego zakresu. Pominięte też zostaną przypadki, w których dochodzi do połączenia rzeczy ruchomej z nieruchomością w taki sposób, że ruchomość staje się częścią składową nieruchomości, czyli kiedy znajduje zastosowanie zasada przewidziana w art. 191 KC.Ruchomości stanowią zbiór przedmiotów bardzo zróżnicowany, m.in. ze względu na ich wartość lub rozmiary (wielkość). Biorąc pod uwagę uwarunkowania prawne występowania w obrębie nieruchomości niczyich albo cudzych ruchomości, ruchomości te należałoby rozpatrywać w szczególności w dwóch aspektach. Po pierwsze, istotny jest kontekst czasowy, tzn. to, czy znajdowanie się ruchomości w obrębie określonej nieruchomości ma charakter krótkotrwały lub incydentalny, czy też stan taki trwa dłużej lub jest zamierzony. Drugim podstawowym kontekstem rozpatrywanego zagadnienia jest aspekt podmiotowy, sprowadzający się do oceny, czy właściciel cudzej ruchomości jest znany, czy też jego ustalenie nastręcza mniejsze lub większe trudności.Dla obu powyższych aspektów nie bez znaczenia jest status nieruchomości, na której ruchomości się znajdują, przede wszystkim zaś to, do kogo dana nieruchomość należy, tzn. czy jest to nieruchomość publiczna, czy też prywatna.