Abstrakt

Naczelny Sąd Administracyjny w prezentowanym wyroku z dnia 31.1.2018 r. (II FSK 3/16, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl) uznał, iż części budowlane myjni bezdotykowej i pozostałe elementy stanowiące wyposażenie techniczno-technologiczne łącznie stanowią odpowiednią całość techniczno-użytkową, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy ustawa z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm., dalej: PLokU). Myjni bezdotykowej nie można zatem „rozbijać” na czynniki (elementy) o charakterze budowlanym i niebudowlanym. W ocenie NSA nie sposób przyjąć, że pomiędzy elementami budowlanymi i technicznymi myjni bezdotykowej zachodzi tylko związek użytkowy. Urządzenia techniczne nie zostały włączone do obiektu budowlanego tylko dla przemijającego użytku, lecz do stałego ich łącznego z częściami budowlanymi użytkowania. Powyższe skutkowało przyjęciem wykładni pojęcia budowli, w stosunku do bezdotykowej myjni samochodowej jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 PLokU. Przedmiotem rozbieżności stanowisk podatnika i organu jest zasadność opodatkowania podatkiem od nieruchomości myjni bezdotykowych, na którą składają się konstrukcja myjni wraz z wyposażeniem techniczno-technologicznym. Zdaniem podatnika opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będzie podlegać wyłącznie część budowlana myjni, bez wyposażenia techniczno-technologicznego, natomiast w ocenie organów podatkowych obiekt myjni samochodowych oraz pozostałe elementy stanowiące wyposażenie techniczno-technologiczne stanowią całość techniczno-użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zasadniczy spór dotyczy zatem kwalifikacji prawnej myjni bezdotykowej (samochodowej) bądź jako budynku, bądź jako budowli, co znacząco przekłada się na sposób i wielkość opodatkowania myjni. Istota problemu sprowadza się bowiem do odpowiedzi na pytanie – czy urządzenia techniczno-technologiczne myjni stanowią wraz z jej częścią budowlaną całość techniczno-użytkową czy też całość użytkową? Pamiętać przy tym należy, że konstrukcja myjni to nie tylko fundament, na którym jest ona posadowiona, ale również sam obiekt myjni, w skład którego mogą wchodzić m.in. takie wyposażenie jak: system sterowania, układ podgrzewania wody, układ wysokiego ciśnienia (pompy pneumatyczne), system zmiękczania i demineralizacji wody, osprzęt elektryczny, wyposażenie (ramienia, pistolety i lance, dysze, szczotki, złączki obrotowe), szczotki na stanowiskach, ale również np. monitoring czy system obsługi płatności. Dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych na przestrzeni kilkunastu lat było niejednolite w zakresie spornej kwestii. Pojawiły się dość liczne orzeczenia, zgodnie z którymi opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegać winny wyłącznie część budowlana myjni, bez wyposażenia techniczno-technologicznego (wyroki: WSA w Rzeszowie z 21.6.2012 r., ISA/Rz 390/12, NSA z 20.1.2012 r., II FSK 1397/2010, NSA z 20.4.2010 r., II FSK 2112/2008, WSA w Szczecinie z 24.6.2009 r., I SA/Sz 159/2009, WSA w Rzeszowie z 25.7.2013 r., I SA/Rz 420/13, WSA w Gliwicach z 16.10.2013 r., I SA/Gl 619/13, WSA we Wrocławiu z 26.6.2014 r., I SA/Wr 392/14, WSA w Poznaniu z 13.3.2014 r., III SA/Po 873/13, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Również w piśmiennictwie wskazywano, że obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowlanego jest budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami (art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.; dalej PrBudU). Tylko wtedy te elementy zarówno budowlane, jak i niebudowlane stanowią budowlę, pod warunkiem że stanowią całość techniczno-użytkową. Jeżeli występuje tego rodzaju powiązanie poszczególnych elementów, to składają się one na jeden obiekt budowlany – budowlę. Zatem występowało odmienne postrzeganie spornej kwestii, co nie sprzyja zasadzie pewności prawa.