Abstrakt

W dwóch poprzednich częściach cyklu przedstawiony został zarys polskiej polityki mieszkaniowej w latach 1989–2017. W ostatniej, trzeciej części zapraszam do rozważań, czy Krajowy Zasób Nieruchomości, zwany popularnie „Mieszkanie Plus” ma szanse wpłynąć realnie na poprawę sytuacji na polskim rynku mieszkaniowym? Powyższe pytanie wydaje się być zasadne w kontekście doniesień prasowych z lutego tego roku, kiedy portal forsal.pl powołując się na jarocińskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego realizujące jedną z pierwszych inwestycji w ramach „Mieszkanie Plus”, podał informację, że całkowity koszt wynajęcia dwupokojowego mieszkania o powierzchni 55 m² wyniesie 1300,00 zł. Jak podkreślają eksperci, jest to relatywnie wysoka kwota, a na lokalnym wolnym rynku możliwe jest znalezienie tańszych – konkurencyjnych ofert. Rozciąganie wniosków na skuteczność całego programu na podstawie jednostkowego doniesienia prasowego jest metodycznie nieuzasadnione, jednak informacja ta zbiegła się w czasie z zapowiedziami zmian w ustawie z 20.7.2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz.U. z 2017 r., poz. 1529 ze zm.; dalej KZNU), które zostaną omówione w dalszej części artykułu.