Abstrakt

Ochrona krajobrazu bywa rozumiana na różne sposoby. Niewątpliwie występuje tu pewien problem przy okazji prób przenoszenia ciekawych postulatów do przepisów prawnych. Może się wówczas okazać, że nie wszystkie regulacji okażą się wówczas jasne i przejrzyste. Powyższe znajduje zastosowanie wobec uchwalonej prawie już trzy lata temu ustawy z 24.4.2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (Dz.U. z 2015 r., poz. 774 ze zm.; dalej KrajobrazU) i wprowadzonego przez nią do ustawy 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.; dalej PlanZagospPrzestrzU) instrumentu, jakim są gminne uchwały reklamowe. Tego rodzaju problemy zauważalne są nie od dzisiaj. Za czasów, gdy w II RP premierem był Ignacy Jan Paderewski, stanowisko Ministra Sztuki sprawował Zenon Miriam-Przesmycki. Ów artysta w trosce o ochronę krajobrazu wydał specjalny dekret, który zabraniał na ziemi sieradzkiej obsadzania dróg polnych drzewami owocowymi. Uzasadniał to w ten sposób, że te ostatnie nie odpowiadają charakterowi polskiego krajobrazu, w przeciwieństwie do rosochatych wierzb przydrożnych. Współcześnie tego rodzaju pomysły raczej w aktach planistycznych nie są oczywiście uwzględniane. Jednakże nie zmienia to faktu, że pewne problemy przy określaniu treści gminnych uchwał reklamowych występują. Dla przypomnienia warto wskazać, że przedmiotowa uchwała jest fakultatywna (co w opinii wielu analityków przesądza o słabości ustawy krajobrazowej i jej znikomym stopniu realizacji), ale przyjęta musi obejmować swoim zakresem całą gminę. Określa zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych, urządzeń reklamowych i ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane. Uchwała może również ustanowić zakaz sytuowania ogrodzeń, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych (z wyłączeniem szyldów). Powinna również określać warunki i termin dostosowania istniejących w dniu jej wejścia w życie obiektów małej architektury, ogrodzeń oraz tablic reklamowych i urządzeń reklamowych do wprowadzanych w uchwale wytycznych (nie krótszy jednak niż 12 miesięcy od dnia wejścia uchwały w życie).