Abstrakt

W doktrynie prawa funkcjonuje pojęcie „postępowania administracyjnego” w znaczeniu szerokim (sensu largo). Definiowane jest ono jako uregulowany przez prawo ciąg czynności podmiotu administrującego zmierzających do ustalenia pewnego skutku prawnego, w tym urzeczywistnienia normy prawa materialnego. Jednakże mając na względzie sam tytuł ustawy z 14.6.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (KPA) oraz jej art. 1 pkt 1 i art. 5 § 1, pod pojęciem „postępowania administracyjnego” należałoby rozumieć określony przez prawo ciąg czynności „podejmowanych przez organy administracji publicznej oraz inne podmioty postępowania w celu rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej w formie decyzji administracyjnej”. W praktyce należałoby odrzucić koncepcję „postępowania administracyjnego” w szerokim znaczeniu, jako niezgodną z ustawowym rozumieniem tego pojęcia. W tytule oraz w treści niniejszego cyklu artykułów celowo w stosunku do instytucji prawnej przyjęcia materiałów do zasobu używa się określenia „postępowanie w sprawie”, ponieważ o postępowaniu administracyjnym (sensu stricte), czyli rozstrzygnięciu tej sprawy w formie decyzji administracyjnej, można mówić jedynie w momencie ziszczenia się prawem przewidzianych przesłanek.Przepisy rozpatrywanej procedury należy przede wszystkim scharakteryzować ze względu na rodzaje norm prawnych z nich rekonstruowanych. Z uwagi na sposób konkretyzowania obowiązków i uprawnień adresatów, normy prawne dotyczące przyjęcia materiałów do zasobu należy zaliczyć do norm ustalanych przez czynności materialno-techniczne. Charakterystyczne dla tego typu norm jest bezpośrednie stosowanie przez organ przepisów poprzez podejmowanie czynności urzędowych określonych ustawą. Kiedy jednak pojawia się odmowa dokonania tych czynności, wprowadza się wymóg wydania decyzji administracyjnej, aby strona mogła korzystać ze środków ochrony przewidzianych w KPA.