Abstrakt

Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami zostało uregulowane w Dziale V rozdział 2 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 121; dalej GospNierU). Wprowadzona w życie we wrześniu 2017 r. nowelizacja tej ustawy przyniosła istotne zmiany w dotychczasowym rozumieniu pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Przede wszystkim wyszła ona naprzeciw trwającym od 2014 r. problemom w zdefiniowaniu pośrednika w obrocie nieruchomościami, jak i samych usług pośrednictwa. Nowelizacja wprowadziła bowiem do art. 179a GospNierU wprost definicję pośrednika w obrocie nieruchomościami, a do art. 179b GospNierU definicję pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Unormowała także essentialia negotii umowy pośrednictwa jako źródła określającego czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Dzięki powyższym zmianom możliwe jest obecnie odróżnienie umów pośrednictwa od innych nienazwanych umów podobnych, których podpisanie nie gwarantuje jednak takiego stopnia profesjonalizmu świadczenia usług oraz kompetencji w działaniu, jakie wymagane są od pośrednika w obrocie nieruchomościami rozumianego zgodnie z art. 179a GospNierU. Nadto nie wiąże się z przewidzianym dla pośredników w obrocie nieruchomościami obowiązkiem ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, który wynika wprost w art. 181 ust. 3 Gosp­NieruU. W codziennej praktyce pośredników w obrocie nieruchomościami, zwłaszcza w dobie wciąż postępującej cyfryzacji oraz powszechnego stosowania środków porozumiewania się na odległość, wciąż aktualne są wątpliwości w jaki sposób zawierać ważną umowę pośrednictwa i czy umowa pośrednictwa może być zawarta mailowo lub w inny dorozumiany sposób. Celem nininiejszej publikacji jest zatem omówienie dopuszczalnych form zawarcia umowy pośrednictwa oraz wskazanie form prowadzących do nieważności takiej umowy.