Abstrakt

W toku świadczenia usług prawnych niejednokrotnie spotykam się z różną praktyką podmiotów prowadzących działalność deweloperską w zakresie obliczania powierzchni mieszkań i problemem dotyczącym stosowania Polskich Norm, które nie są obowiązującymi regulacjami na gruncie polskiego systemu prawnego. Obecnie stosowana norma z 1997 r. jest niekorzystna dla konsumentów i ustawodawca nie zastosował się do nowej normy z roku 2015, pomimo tego, że jest ona korzystniejsza dla nabywców mieszkań. W polskim porządku prawnym pojawia się także wątpliwość co do możliwości badania przez organy administracji architektoniczno-budowlanej oraz Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zgodności rozwiązań projektowych oraz praktyk deweloperów z Polskimi Normami, skoro te, zdaniem ustawodawcy, nie stanowią powszechnie obowiązujących regulacji. Wydaje się więc konieczne wprowadzenie rozwiązań w drodze ustawy, które w sposób jednoznaczny określą sposób pomiaru powierzchni budynków.Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Ponadto ust. 2 tego artykułu stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego. W art. 7 Konstytucji wskazano, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. W żadnym ze wskazanych przez Konstytucję przepisów nie ma odniesienia się do katalogu źródeł pozaprawnych w tym m.in. do Polskich Norm nie stanowiących powszechnie obowiązującego prawa. Dodatkowo wskazać należy, że dostęp do Polskich Norm jest płatny i nie do pogodzenia jest żądanie od obywateli stosowania się do nieznanych im regulacji, do których muszą uzyskać płatny dostęp. Brak jest podstaw prawnych do powoływania się przez organ administracji publicznej w swoich rozstrzygnięciach na regulacje nie stanowiące źródeł powszechnie obowiązującego prawa (Polskie Normy).