Abstrakt

Wpływ polityki przestrzennej na wartość nieruchomości jest tak szeroki i złożony jak pojęcie samej nieruchomości w gospodarce rynkowej. W dobie przemian prawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest to temat zasługujący na szczególną uwagę. W artykule konfrontujemy przepisy o odszkodowaniu i rencie planistycznej z faktyczną odpowiedzią rynku nieruchomości na prawo miejscowe. Publikacja składa się z cyklu autorsko niezależnych i jednocześnie komplementarnych części: ekonomicznej – opracowanej przez Piotra Cegielskiego i prawnej – opracowanej przez Monikę Drobyszewską. W poprzedniej części naszej publikacji omówiliśmy m.in. przesłanki ustalania renty planistycznej i odszkodowania w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spory fragment artykułu poświęcony został omówieniu kwestii tzw. szkody rzeczywistej jako przesłanki roszczenia odszkodowawczego, o której mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 778 ze zm. dalej ZagospPrzestrzU). W trzeciej – ostatniej już części naszego cyklu, zajmiemy się przede wszystkim uwarunkowaniami wyceny do celu ustalenia odszkodowania oraz opłaty planistycznej z uwzględnieniem optymalnego sposobu korzystania z nieruchomości.