Abstrakt

Grunty rolne najwyższych klas bonitacyjnych stanowią zaledwie ok. 25% powierzchni kraju. Z tego względu podlegają one szczególnej, ustawowej ochronie w Polsce, przejawiającej się m.in. wprowadzeniem mechanizmu ich wyłączania z produkcji. W świetle art. 11 ust. 1 ustawy z 3.2.1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 909 ze zm., dalej OchrGrRolU), wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V, VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego na cele nierolnicze może nastąpić dopiero po wydaniu decyzji administracyjnej zezwalającej na takie wyłączenie. W praktyce oznacza to, że jeżeli właściciel nieruchomości zamierza odstąpić od rolniczego użytkowania terenu, tj. utrzymywania terenów produkcyjnych (np. w postaci gruntów ornych, trwałych użytków zielonych, ogrodów warzywnych, sadów) wraz z infrastrukturą i zabudową pomocniczą (np. ogródkami przydomowymi, zagrodami), to niezbędne będzie uzyskanie odrębnej decyzji w tym zakresie. W niniejszym artykule autorzy zwrócą uwagę na niektóre aspekty procedury wyłączania gruntów z produkcji, które wywołują wątpliwości w praktyce.