Abstrakt
Zgodnie z przepisami ustawy 24.6.1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.; dalej WłLokU), dokonanie przez zarząd wspólnoty mieszkaniowej czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu wymaga podjęcia przez właścicieli lokali uchwały wyrażającej zgodę na jej dokonanie oraz udzielającej zarządowi pełnomocnictwa (w formie prawem przewidzianej) do zawarcia umowy stanowiącej czynność zakres zwykłego zarządu przekraczającą. Dotychczasowe orzecznictwo, jak też doktryna prawnicza nie poświęciły pogłębionej analizy zagadnieniu co do formy, w jakiej taka uchwała wspólnoty mieszkaniowej powinna zostać podjęta w odniesieniu do sytuacji, gdy formę prawem przewidzianą zachowano jedynie do części uchwały udzielającej pełnomocnictwa zarządowi do dokonania czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, zaś druga część uchwały (z różnych względów), tj. ta, w której właściciele lokali wyrazili zgodę na dokonanie takiej czynności, zaprotokołowana została już zwykłej formie pisemnej. Dotyczy to również sytuacji, gdy właściciele lokali w osobnej uchwale wyrazili zgodę na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, zaś w drugiej uchwale umocowali zarząd do zawarcia umowy w wykonaniu uchwały pierwszej. Powyższe skutkowało zaś niekiedy wątpliwościami interpretacyjnymi odnośnie problematyki zastrzeżonej ustawą formy podjęcia takiej uchwały lub uchwał, które jak należy twierdzić, ostatecznie rozstrzygnął Sąd Najwyższy. W bieżącym wydaniu „Nieruchomości C.H. Beck” przybliżone zostanie zatem stanowisko SN wyrażone w wyroku z 6.7.2016 r. (IV CSK 680/15), a udzielające odpowiedzi na pytanie – co do wymogu zachowania skutecznej formy uchwał właścicieli lokali podejmowanych na zasadzie wyrażonej w art. 22 ust. 2 WłLokU.