Abstrakt

Artykuł 46 KC jako jedną z kategorii nieruchomości wymienia grunty, określane jako części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności. Artykuł 143 zaś KC doprecyzowuje, że własność gruntu rozciąga się m.in. na przestrzeń pod jego powierzchnią, w granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu.„Podziemny” zakres prawa własności gruntu został określony w Kodeksie cywilnym bardzo ogólnie. W związku z tym istnieje potrzeba oceny tego zakresu w kontekście przepisów innych ustaw, w tym zwłaszcza ustawy z 9.6.2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 196 ze zm.; dalej PrGeolGórU), jak również biorąc pod uwagę wskazania interpretacyjne, wynikające z orzecznictwa sądowego.Jest to zagadnienie tym bardziej istotne, że podmiot, który określony grunt, chce nabyć na własność, z reguły nie jest w stanie sprawdzić, co pod powierzchnią tego gruntu się znajduje. Chodzi w tym kontekście o „podziemne” zasoby, w stosunku do których z przepisów prawa wynikają różne wyłączenia lub ograniczenia uprawnień właściciela. Odrębną kwestią są formalne uwarunkowania działań właściciela gruntu, prowadzonych pod jego powierzchnią, polegające zasadniczo na ich administracyjnej i proceduralnej reglamentacji.