Abstrakt

Podstawowym aktem prawnym normującym zasady, tryb i dokumentowanie wyceny nieruchomości jest ustawa z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 poz. 1774; dalej GospNierU). W ustawie tej zawarto szereg definicji dotyczących zarówno wyceny nieruchomości, jak i elementów samego postępowania służącego określeniu wartości nieruchomości.Wyceną nieruchomości w ujęciu normatywnym jest postępowanie, w wyniku którego dokonuje się określenia wartości nieruchomości. Postępowanie to unormowane zostało zarówno w przepisach samej ustawy, jak i w rozporządzeniu wykonawczym Rady Ministrów z 21.9.2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.).Określaniem wartości nieruchomości, w ujęciu przepisów GospNierU, jest w istocie określanie wartości nieruchomości jako przedmiotu prawa własności i innych praw do nieruchomości. Przedmiotem określenia wartości nieruchomości jest zatem prawna sfera uprawnień przysługujących danemu podmiotowi do nieruchomości. Mieniem jest bowiem własność i inne prawa majątkowe. Nieruchomość jest więc jedynie przedmiotem praw majątkowych, dlatego też wartością nieruchomości jest wartość uprawnienia przysługującego do nieruchomości.Szacowaniem zaś nieruchomości są czynności związane z określaniem wartości nieruchomości, a skoro dokonuje ich rzeczoznawca majątkowy, jako ustawowo uprawniony, a zarazem i zobowiązany, to w pojęciu szacowania nieruchomości mieści się cały ciąg ustawowo określonych działań rzeczoznawcy majątkowego kończących się opinią o wartości nieruchomości.Przepisy GospNierU dotyczące wyceny stosuje się przy tym do wszelkiego rodzaju nieruchomości, niezależnie od ich położenia i przeznaczenia lub sposobu korzystania oraz celu wyceny i bez względu na to, komu przysługują do nich prawa rzeczowe albo obligacyjne, z wyłączeniem jedynie wyceny dokonywanej w związku ze stosowaniem ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.