Abstrakt

Rozstrzygnięcie przez radę gminy o sposobie rozpatrzenia uwag wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest ostatnim etapem procesu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Praktyka, a także ewidentne rozbieżności w orzecznictwie dotyczące organizacji tego etapu oraz jego przebiegu pokazują, że istnieją poważne wątpliwości, w jaki sposób powinno odbywać się prawidłowe rozstrzygnięcie rady gminy o sposobie rozpatrzenia uwag wniesionych do projektu planu. Tymczasem konsekwencje wadliwego wykonania tej czynności są daleko idące – uchybienie w tej materii może bowiem skutkować stwierdzeniem nieważności planu w całości. Problematyka rozstrzygania przez organ stanowiący gminy w przedmiocie wniesionych do projektu planu uwag nie ma zatem tylko wymiaru teoretycznego, ale przede wszystkim ma znaczenie dla bezpieczeństwa i stałości prawa miejscowego z zakresu planowania przestrzennego. Bogate orzecznictwo sądów administracyjnych w sprawach skarg na uchwały w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w których podstawowym zarzutem są nieprawidłowości występujące właśnie na tym etapie postępowania planistycznego, pokazuje bowiem, jak niezwykle łatwo może dojść do wyeliminowania z obrotu prawnego prawidłowego pod względem merytorycznym planu miejscowego, tylko z tego powodu, że rozstrzygnięcie przez radę gminy o sposobie rozpatrzenia wniesionych uwag zapadło z istotnym naruszeniem trybu sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawa z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 199; dalej Plan­ZagospPrzestrzU) plan miejscowy uchwala rada gminy, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu. Uwagi są środkiem prawnym, służącym potencjalnie każdemu przeciwko wszelkim projektowanym ustaleniom przyjętym w projekcie planu miejscowego wyłożonym do publicznego wglądu. Ich istotą – stosownie do postanowień art. 18 ust. 1 PlanZagospPrzestrzU – jest zakwestionowanie ustaleń przyjętych w projekcie tego aktu. Powołany przepis stanowi bowiem, że uwagi może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu miejscowego. Analiza przepisów PlanZagosp­PrzestrzU wskazuje, że ustawodawca przewidział bezwzględnie wiążący organy gminy dwustopniowy tryb rozstrzygania w przedmiocie uwag wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W pierwszej kolejności, uwagi do projektu planu zobowiązany jest rozpatrzyć organ, który sporządził projekt planu, czyli wójt, burmistrz albo prezydent miasta (art. 17 pkt 14 PlanZagosp­PrzestrzU). Następnie rada gminy uchwala plan, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu (wyrok NSA z 22.09.2011 r., II OSK 1317/11). Rozstrzygnięcie rady gminy o sposobie rozpatrzenia uwag wniesionych do projektu planu ma charakter merytoryczny i towarzyszy mu ocena zasadności uwagi, co oznacza, że rada gminy musi się zapoznać z treścią każdej z nich. W wyniku oceny zasadności uwag, rada może dojść do wniosku, że konieczne jest wprowadzenie zmian do projektu planu i w efekcie dojdzie do przekazania projektu planu wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi, celem wprowadzenia tych zmian do projektu. Uznanie natomiast, że nie ma podstaw do uwzględnienia uwag, powoduje przejście do kolejnego etapu procedury planistycznej, to jest podjęcia uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.