Abstrakt

Uchwalenie ustawy z 24.4.2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (Dz.U. z 2015 r. poz. 774; dalej KrajobrazU) podyktowane było niewątpliwie szlachetnymi intencjami. Rzeczywiście, w jakiś sposób trzeba było postawić tamę reklamom i ogrodzeniom rażąco szpecącym otoczenie. Jednakże z drugiej strony, przedmiotowa ustawa – jak każda większa regulacja – nie jest pozbawiona postanowień problematycznych. W niniejszym artykule spróbuję się zająć potencjalnymi problemami przy stosowaniu przepisów nowego prawa. Postarałem się dokonać wykładni nowych przepisów i znaleźć ewentualne punkty sporne związane z ich prawidłowym rozumieniem. Opierać to będę trochę na własnym wyczuciu dotychczasowej praktyki związanej z planowaniem i zagospodarowaniem przestrzennym. I przede wszystkim z tej perspektywy podjęty został niniejszy artykuł. Aby na wstępie uporządkować całą problematykę, warto streścić regulacje KrajobrazU odnoszące się do planowania przestrzennego. Na poziomie wojewódzkim stworzono nową instytucję – audyt krajobrazowy (uchwalany przez sejmik województwa), wewnętrznie wiążący, wyznaczający krajobrazy w skali regionalnej, zagrożenia dla możliwości zachowania ich walorów, a także rekomendacje i wnioski. Powinny one być ujęte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Na szczeblu gminnym uchwalane mają być natomiast zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane. Jest to akt prawny powszechnie wiążący zmuszający reklamodawców i w konsekwencji właścicieli (zarządców) nieruchomości do dostosowania obiektów i urządzeń reklamowych do zawartych w nim wytycznych. Sankcją dla powyższego ma być kara pieniężna stanowiąca iloczyn powierzchni danego obiektu lub urządzenia reklamowego i krotności wprowadzonej również w ustawie krajobrazowej nowej specjalnej opłaty. Warto podkreślić, że uchwała ta odnosić się będzie nie tylko do stanu przyszłego, ale aktualnego – w dniu wejścia uchwały w życie.